۱۳۹۴ مرداد ۲, جمعه

#ایران - حرکت اعتراضی معلمان نشانه‌ای از مرحله بعد از زهر


#ایران - حرکت اعتراضی معلمان نشانه‌ای از مرحله بعد از زهر


روز چهارشنبه 31تیر94 معلمان از شهرهای تهران، مشهد، مهاباد، یزد، کهکیلویه، مریوان، دلفان، خمین، اصفهان، کرمان، شهرضا، انزلی، سبزوار، رباط کریم، پاکدشت، سنندج، قزوین، شهرکرد، کرج، همدان، ارومیه، ساری و...، در اعتراض به سیاست‌های سرکوبگرانه رژیم و د‌ر اعتراض به زندانی بودن تعدادی از یاران دربندشان، اطراف مجلس ارتجاع تجمع کردند.
تعداد معلمان آزاده‌ای که در این حرکت اعتراضی شرکت کردند، 2000تن بود.
اعتراض معلمان در 31تیر 94 جلو مجلس رژیم، در تداوم چند رشته حرکت اعتراضی و اعتصاب سراسری بود که تا کنون علیه سیاست‌های ضد‌مردمی رژیم و به‌ویژه در اعتراض به تضییع حقوقشان برگزار کرده‌اند.
تجمع اعتراضی معلمان و عجز رژیم در جلوگیری از این حرکت سیاسی- اعتراضی، بیانگر شکنندگی رژیم آخوندی به‌خصوص پس از عقب‌نشینی اجباری از پروژه‌ ضد‌مردمی اتمی در مرحله ”پساتوافق“ است.
ناتوانی رژیم و نیروی سرکوب آن در جلوگیری از شکل‌گیری حرکت اعتراضی معلمان در31تیر94 در حالی بود، که زمان و مکان این تجمع از قبل اعلام شده بود و رژیم نیز تمامی توان سرکوب خود را برای جلوگیری از شکل‌گیری آن از قبل بسیج کرده بود و در صحنه نیز به کاربرد. اما در عین‌حال نتوانست به هدف خود برسد و مانع تجمع معلمان شود.
زیرا رژیم با یک موج گسترده و هم‌بسته از طرف معلمان از سراسر کشور مواجه بود که این امر باعث شد نتواند با آن مقابله جدی بکند و از شکل‌گیری تجمع جلوگیری کند.
پس از شکل‌گیری تجمع معلمان جلو مجلس رژیم، زمانی که نیروهای سرکوب قصد متفرق کردن آنان را داشتند، معلمان آ‌زاده در مقابل حمله آنان و دستگیری همکارانشان نه تنها ایستادگی کردند، بلکه با شعارهای رادیکال‌تر با مزدوران رژیم مقابله می‌کردند ”نترسید نترسید ما همه باهم هستیم، معلم زندانی آزاد باید گردد، گرسنگی تاکی؟ و ما همه باهم برابریم“.
پایداری و مقاومت معلمان در مقابل یورش مأموران رژیم و فریاد اعتراض آنان بیانگر دو واقعیت است:
اول این‌که معلمان دیگر بیم و باکی از سرکوب و حتی زندانی شدن ندارند، زیرا در این حاکمیت ضد‌مردمی همه حقوق آنان پایمال شده است و دیگر چیزی برای از دست دادن ندارند.
دوم این‌که سیاست سرکوب رژیم به بن‌بست رسیده است و به همین دلیل هم وقتی تعداد 200نفر از معترضان توسط نیروی سرکوب دستگیر شدند، معلمان نه تنها عقب‌نشینی نکردند بلکه با مقاومت بیشتر، رژیم را ناگزیر به عقب‌نشینی و آزاد کردن دستگیر ‌شدگان کردند.
ضمنا عقب‌نشینی نیروی سرکوبگر رژیم در برابر معلمان آزاده و آزاد کردن معلمان دستگیر شده، بیانگر این واقعیت نیز هست که رژیم به‌غایت از خیزش معلمان و استمرار و گسترش آن نگران است.
به این دلیل رژیم آخوندی ناگزیر شد با آزاد کردن معلمان دستگیر شده، قضایا را تاحدودی جمع و جور کند و از گسترش بیشتر اعتراضات جلوگیری نماید. اگر‌ چه همبستگی سریع دانشجویان 31 دانشگاه کشور با حرکت اعتراضی معلمان و خواستهای سیاسی آنان نشان داد که شرایط اجتماعی جوشان‌تر از آن است که رژیم آخوندی بتواند با این ترفند‌ها آن را کنترل کند.
قابل توجه این‌که در جریان حرکت اعتراضی معلمان در 31تیر 94، وزارت کشور دولت آخوند حسن روحانی با غیرقانونی دانستن آن، برای سرکوب و مقابله معترضان چراغ سبز داد. اقدامی که قبل از هر چیز، رسوا کننده ادعاهای دجالگرانه رفسنجانی روحانی است که البته در جهت منافع باندی و نه از روی دلسوزی برای آزادیهای سلب شده مردم، سنگ آزادی اندیشه، آزادی بیان و... را به سینه می‌زنند.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر